Midwinter – Suzanne Vermeer

Alice de Vreede was 21 jaar oud toen ze voor het laatst op wintersport ging. Wat destijds echter begon als een heerlijke vakantie, liep uit op een drama. Een ongeluk met verstrekkende gevolgen. En het was allemaal haar schuld.

Acht jaar later besluit ze op aanraden van haar nieuwe psycholoog mee te gaan met een vriendengroep die de beroemde Grand Tour de Trois Vallées willen skiën.

In eerste instantie lijkt de trip een succes te worden, maar wanneer het weer slechter wordt, lopen de onderlinge spanningen op…

Een Suzanne Vermeer is nooit echt slecht en biedt ongedwongen ontspanning voor een paar uur, is mijn credo. En juist omdat de verwachtingen niet zo hooggespannen zijn, valt het tegenovergestelde dus extra op.

Daarmee zeg ik niet dat Midwinter slecht is, maar hoofdpersoon en verhaallijn konden mij volstrekt niet bekoren. Ik vind het verhaal ook helemaal niet spannend, laat staan de term ’thriller’ waardig.

Het verhaal kabbelt maar een beetje door en de grote ontknoping is helemaal niet zo groot; ik zag ‘m al van verre aankomen, terwijl er té nadrukkelijk wordt gehint op een personage die er niets mee heeft te maken…

Nogmaals, deze Vermeer biedt de lezer zeker vermaak, maar er zitten sterkere verhalen in de serie.