De moeder van Frankenstein – Almudena Grandes

Psychiater Germán Velázquez Martín keert na vijftien jaar ballingschap in Zwitserland in 1954 terug naar het verscheurde Spanje om als psychiater in vrouweninrichting in Ciempozuelos te werken.

Daar ontmoet hij onder meer Aurora Rodríguez Carballeira, die haar eigen dochter heeft vermoord. Niemand in de instelling geeft om Aurora, behalve María Castejón, een jonge hulpverpleegkundige die haar elke dag voorleest.

Deze roman is een prachtige studie van de drie hoofdpersonen en geeft daarmee ook vanuit drie invalshoeken een ragfijn beeld van het Spanje in de jaren vijftig van de vorige eeuw, een combinatie van een nietsontziende dictatuur en een verstikkende burgelijk-katholieke moraal.

Bovenal is het een verhaal van tot zwijgen gedwongen vrouwen, verborgen familieverhalen én onmogelijke liefdesaffaires. De personages zijn realistisch en het proza van Almudena Grandes is mooi, ook in de Nederlandse vertaling van Mia Buursma en Rikkie Degenaar.

Ik werd behoorlijk (zeer aangenaam) verrast door dit boek; één van de beste romans die ik recent heb gelezen.