Staat van terreur – Hillary Rodham Clinton & Louise Penny

Politieke thrillers waarin de machtsstructuren van Washington DC ook een hoofrol spelen, zijn altijd interessant om te lezen. Zeker als ze zijn geschreven door real life insiders.

Nadat haar echtgenoot Bill Clinton samen met James Patterson al eerder twee thrillers afleverde: President vermist en De dochter van de president, schreef Hillary Clinton nu samen met de Canadese thrillerauteur Louise Penny het geslaagde Staat van terreur.

Penny en Clinton, ex-presidentskandidaat en minister van Buitenlandse zaken onder President Obama, kozen als protagonist Ellen Adams, de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van de VS. Maar waar in de boeken van haar echtgenoot de president een halve actieheld is, wordt Adams door anderen omschreven als slordig, tuttig en van middelbare leeftijd.

Toch is ze een mooi personage. Adams is een slimme, stoere, onafhankelijke vrouw van begin vijftig die vriend en vijand verbaasde met haar benoeming tot minister van Buitenlandse zaken omdat ze voor de partijnominatie de tegenstander van de president steunde. Het aanzien en prestige van de VS op het wereldtoneel is ernstig verzwakt na de rampzalige vier jaar van de vorige regering, er is dus wel werk aan de winkel.

Als er in drie Europese steden zware bommen zijn afgegaan, zijn er veel vragen en is er veel onduidelijkheid. De minister en haar team moeten erachter zien te komen wie er achter deze bloedbaden zat, waar ze nu zijn en hoever ze zijn met de uitvoering van de rest van de plannen.

Het spoor leidt naar Pakistan, naar een aanbieder van massavernietigingswapens op de zwarte markt. Deze terrorist stond onder huisarrest, maar nadat de vorige Amerikaanse president de verkiezingen had verloren, dwong hij de Pakistaanse regering om hem vrij te laten. En nu is het oog van de terrorist gericht op de VS.

Staat van terreur is een vlot geschreven, pakkende thriller waarbij de hoofdpersoon op hoog tempo het plot probeert te ontrafelen. Het verveelt geen seconde! Ronduit vermakelijk zijn de sneren en steken onder water richting de vorige president Eric Dunn (Eric the Dumb), waarbij – ondanks dat ze zijn verpakt in fictie – toch duidelijk is dat ze één-op-één slaan op Donald Trump.

Zoals Ellen hetzelf zegt: “Vier jaar belonen van mensen die alles zouden zeggen en doen om een gestoorde president overeind te houden, heeft de VS kwetsbaar gemaakt. De vorige regering verpestte alles wat het aanraakte.”