Werelden uit elkaar – Julia Franck

Julia, een jong meisje verhuist met haar zussen en moeder vanuit de DDR naar de Bondsrepubliek, ofwel van Oost naar West. De Koude Oorlog is in volle gang en het nieuw aangekomen gezin wordt weggezet als Ossies en blijven buitenstaanders.

Julia worstelt met haar persoonlijke situatie. Ze groeit weliswaar op tussen mensen die interessant, eigenzinnig en artistiek zijn, maar niet goed voor haar kunnen zorgen. Zo is er de moeder, een weinig succesvolle actrice die vooral met zichzelf bezig is. Vader is een filmaker die zijn familie er niet bij wil hebben en grootmoeder tenslotte is een beroemde beeldhouwster in de DDR, die vooral kil en afstandelijk is.

Het boek begint met een terugblik op het liefdesverhaal van Julia en Stephan, waarbij ze voor het eerst in haar leven het gevoel heeft dat ze op haar plek is. Maar ook zij kwamen uit totaal verschillende werelden: hij uit burgerlijke orde en zij uit een bohemienachtige wanorde. Als het misgaat tussen de geliefden, valt Julia weer terug in leven dat wordt gedomineerd door pijn en chaos.

Het mag duidelijk zijn: ook de nieuwe roman gaat vooral over de eerste twee decennia uit het leven van schrijfster Julia Franck zelf. Met de belangrijke disclaimer dat (veel) autobiografische elementen zijn verbouwd tot fictie.

Franck heeft trouwens ook veel onderwerpen uit haar eerdere boeken gevonden in de eigen familiekring, zoals het moeder-zoondrama uit De middagvrouw.

Met Werelden uit elkaar richt ze zich vooral op haar eigen ervaringen en gevoelens en daarmee ook op alle wanorde en het lijden uit haar jeugd.

Het duurt even voordat het verhaal de toon, het ritme en het perspectief krijgt om de urgentie te begrijpen waarmee de verteller verheldert ​​hoe zij uiteindelijk haar plek in de wereld heeft gevonden. Maar dan is de cirkel ook wel rond…